Όλοι σίγουρα έχουμε πιάσει τον εαυτό μας να τρώει όχι από πείνα, αλλά για ανακούφιση. Δεν είναι κακό να μας συμβαίνει καμία φορά να χρησιμοποιούμε το φαγητό για να αισθανθούμε καλύτερα ή να νιώθουμε ότι μας αξίζει να φάμε κάτι ωραίο αφού είχαμε μία δύσκολη μέρα. Υπάρχει όμως ο κίνδυνος το φαγητό να γίνει το κύριο μέσο με το οποίο διαχειριζόμαστε το θυμό, το άγχος, τη λύπη ή και άλλα άσχημα συναισθήματα.
Όταν το φαγητό γίνει ο τρόπος να ξεφεύγουμε από τις δυσκολίες της καθημερινότητας ή να θυμόμαστε ευχάριστες αναμνήσεις όπως ένα φαγητό που τρώγαμε στο οικογενειακό τραπέζι ή ένα γλυκό που έτρωγα με κάποιο αγαπημένο πρόσωπο. Τότε, ξεκινά ένας κύκλο όπου τρώμε για να τρώμε, τρώμε για να νιώσουμε καλύτερα και να διαχειριστούμε τις ανησυχίες. Το θετικό όμως συναίσθημα αυτού του γεμίσματος κρατάει πολύ λίγο, γιατί ακολουθεί το αίσθημα της ενοχής και ξεκινά μία σειρά από ακόμα πιο άσχημα συναισθήματα για όσα θα ακολουθήσουν. Η απογοήτευση που δεν μπορέσαμε να συγκρατηθούμε και το άγχος για το βάρος μας.
Με τα συχνά αυτά ξεσπάσματα πείνας γίνεται όλο και πιο δύσκολο να ελέγξω το βάρος και η εικόνα του σώματος αλλάζει με συνέπειες τόσο στην σωματική όσο και στην ψυχική μας υγεία. Είμαστε άνθρωποι που ζούμε ανάμεσα μέσα σε άλλους ανθρώπους και δεν υπάρχει πιο ανθρώπινη ανησυχία από αυτήν για το πως θα γίνουμε αποδεκτοί από τα πρόσωπα που είναι σημαντικά για εμάς. Πολλές φορές οι αλλαγές στην εξωτερική μας εμφάνιση, μπορεί να προκαλέσουν δυσκολίες στις διαπροσωπικές μας σχέσεις λόγω της ανασφάλειας για την εικόνα μας και τις σκέψεις που θα δημιουργήσει στους άλλους. Μπορεί αυτή η δυσκολία να γίνεται συχνά η αιτία να αναβάλλω πράγματα που υπό άλλες συνθήκες θα ήθελα πολύ να τα κάνω, και να επηρεάζει σημαντικά την προσωπική αλλά και επαγγελματική ζωή μου.
Το πρώτο βήμα για να βοηθήσω τον εαυτό μου, είναι να αναγνωρίσω αυτή τη συνήθεια. Ίσως ακόμα να σκεφτώ τις συνέπειες της στη ζωή μου και να σκεφτώ τρόπους που θα μπορούσαν να με βοηθήσουν ώστε να τις περιορίσω. Συχνά επειδή πρόκειται για μία συνήθεια που έχει ήδη αρκετά χρόνια στη ζωή μας είναι ακόμα πιο δύσκολο να την περιορίσουμε.
