Η ανθρωπιστική βοήθεια δεν ήταν ένας τόσο διαδεδομένος τομέας πριν το ξέσπασμα της προσφυγικής κρίσης το 2015. Κάποιοι κατά βάση γιατροί και κοινωνικοί επιστήμονες είχαν την ευκαιρία να εργαστούν σε αποστολές στην Αφρική ή την Ασία. Τα δεδομένα όμως άλλαξαν κατά πολύ την τελευταία τριετία, αφού αρκετά μεγάλος αριθμός επαγγελματιών απασχολείται σε προσωρινές δομές φιλοξενίας, σε ξενώνες ασυνόδευτων ανηλίκων, το σχεδιασμό και την υλοποίηση προγραμμάτων.
Προσφυγικό: Η φροντίδα των επαγγελματιών
Η καθημερινή επαφή με ομάδες που έχουν υποστεί εκπατρισμό, έχουν υποφέρει τραυματικές εμπειρίες σε συνθήκες πολέμου και βιώνουν απώλειες σε οικογενειακό αλλά και κοινωνικό επίπεδο, προκαλεί ιδιαίτερο άγχος και ένταση. Οι επαγγελματίες έρχονται αντιμέτωποι με πρωτόγνωρες καταστάσεις, με απαιτήσεις στις οποίες δυσκολεύονται να ανταποκριθούν και η επικοινωνία με τους συνεργάτες γίνεται όλο και πιο δύσκολη.
Είναι ιδιαίτερα συνηθισμένο σε μεγάλους οργανισμούς να υπάρχουν μηχανισμοί φροντίδας του προσωπικού. Ωστόσο, συχνά λόγω της μικρής χρονικής διάρκειας των προγραμμάτων και της έλλειψης χρηματοδότησης, οι επαγγελματίες καλούνται να αναζητήσουν μόνοι τους υποστήριξη. Η συχνότερη μορφή υποστήριξης είναι μέσω της ομαδικών συναντήσεων ή ατομική συμβουλευτικής με στόχο την επίλυση συγκρούσεων και ζητημάτων που αφορούν το εργασιακό τους πλαίσιο.
Σε τι μπορεί να είναι χρήσιμη μία τέτοια διαδικασία:
- Διερεύνηση και ανάδειξη των προβλημάτων.
- Ανάδειξη εναλλακτικών λύσεων.
- Βελτίωση των σχέσεων ανάμεσα στους συναδέλφους.
- Βελτίωση της επαγγελματικής καθημερινότητας.
- Ανάδειξη θετικών στοιχείων και δεξιοτήτων.
- Επεξεργασία και προετοιμασία για καταστάσεις κρίσης.