20 Dec Μικρό σημείωμα για τις γιορτές…
Summary
Άρθρο για τις συναισθηματικές δυσκολίες των γιορτών, το πένθος και τις σχέσεις.
Συνήθως ο προσανατολισμός όλων μας τις γιορτινές ημέρες είναι η χαρά και ο ενθουσιασμός. Παρόλα αυτά, η νοσταλγία και το αίσθημα της μελαγχολίας είναι πολλές φορές παρόντα στην καθημερινότητα των γιορτινών ημερών και πολλές φορές με μεγάλη ένταση, ανάλογα με τη φάση ζωής στην οποία βρισκόμαστε. Οι γιορτές είτε μας αρέσουν είτε όχι συνδέονται με την αρχή της νέας χρονιάς και συμβολίζουν ένα ορόσημο. Όπως σε κάθε ορόσημο, οι άνθρωποι συχνά επεξεργαζόμαστε και προβληματιζόμαστε για την πορεία που έχουμε ακολουθήσει ως τώρα.
Συναισθηματικές δυσκολίες
Η πορεία μας είναι ανέφικτο να μην έχει μέσα τής απώλειες και δυσκόλιες, που αναμενόμενα γίνονται πιο εύκολα ορατές τις αφορμές που μας δίνουν τα ερεθίσματα. Τα οικογενειακά τραπέζια, οι χαρούμενες φωτογραφίες, ή οι μοναχικές μέρες, μπορεί να γίνουν αφορμή να τις επισκεφτούμε. Πολλές φορές αυτή η επεξεργασία φέρνει στην επιφάνεια αισθήματα αποπροσανατολισμού και κενού, την αίσθηση ότι έχουμε χάσει τον εαυτό μας, και δεν είναι λίγες οι φορές που η θλίψη γίνεται απελπισία. Οι παραπάνω συναισθηματικές καταστάσεις, ανάλογα με την ένταση, αναδεικνύουν ένα πένθος το οποίο δεν έχει βρει ακόμη τη θέση του στην καθημερινότητα μας.
Το πένθος
Τις περισσότερες φορές, η καταπίεση ή η ενοχοποίηση δύσκολων συναισθηματικών κατάστασεων, γίνεται αφορμή να διογκωθούν και να μας κατακλύσουν. Ακόμα και τα δύσκολα σύναισθήματα, τα όχι τόσο ευχάριστα και ευφορικά, έχουν τη δική τους σημασία ώστε να μας καταλάβουμε και είναι απόδειξη του πόσο σημαντικά υπήρξαν κάποια πρόσωπα για μας, ακόμα και αν δεν βρίσκονται ενεργά στην καθημερινότητα μας. Ίσως είναι πολύ προσβάσιμο να τα σκεφτούμε αυτά για πρόσωπα που έφυγαν από τη ζωή, αλλά ένα παραγνωρισμένο βίωμα είναι και αυτό της απώλειας μίας σχέσης φιλικής, συντροφικής, οικογενειακής ή μίας κρίσης στην οποία βρίσκεται. Παρά το γεγονός ότι μπορεί η επιλογή της στάσης μας να είναι συνειδητή και έπειτα από ώριμη σκέψη, το πένθος που συνοδεύει αυτή τη συνθήκη, είναι εκεί.
Η αναγνώριση αυτού του πένθους είναι ένα πρώτο βήμα για να καταφέρουμε να το επεξεργαστούμε. Μέσα από την επεξεργασία του θα δούμε με ποια κομμάτια του μπορούμε να συμφιλιωθούμε ώστε να μην χρειάζεται να το καταπιέζουμε. Με το χρόνο η διεργασία αυτή μπορεί να φέρει σημαντικούς καρπούς. Και να μας βοήθησει να δημιουργήσουμε ένα ευγενικό περιβάλλον σκέψεων μέσα στο οποίο ζούμε, και να τιμήσουμε τα συναισθήματα μας, που δείχνουν συνήθως το δρόμο για μία ζωή σε αρμονία με τις βαθύτερες μας ανάγκες.
